Ebba Karoline Korsnes

Minneord for Ebba Karoline Korsnes, f. Breivik. 14.04.1925 10.05.2024 Mamma var fødd den 14. april 1925, som nummer tre av seks søsken, på Vikna i Nord Trøndelag. Foreldra var Kristine og Ingvald Breivik. I dag er det kun ein yngre bror, Kolbjørn, som er att av søskenflokken. Mamma kom til Sunnmøre i 1942 med «MS Storegg» og starta då i teneste hos Astrid og Elias Kalvøy på Store-Kalvøy. Tre tanter, ei søster og eit jamnaldra søskenbarn var i området frå før, så det sosiale nettverket var alt på plass. Ho fekk mykje ansvar og vart fort ein av familen hos Astrid og Elias. Det var gode år til tross for krigen. Seinare ténte ho på Otterremma på Fjørtofta, der ho var når freden kom. Etter krigen var ho i teneste på Plassen på Søvikneset og hos Martinussen i Gamlemshagene. Mens ho ténte i Søvika møtte ho Pappa og dei gifta i 1949. I løpet av dei neste 12 åra kom Kjellrun, Bodil, Endre, Ole Jan og Åse til verda. Familien voks opp i Korsnesgarden, der Mamma og Pappa skapte ein god og åpen heim. Saman med Pappa, som også var i arbeid som snikkar, tok Mamma seg av borna og gardsarbeidet på småbruket. Midt opp i småbarnstida, la Mamma ned ein verdifull jobb i stell av svigermor si, Inga, inntil ho døydde av MS i 1959. Mamma vart i 1968 diagnostisert med hofteleddsartrose og ho var dei neste 25 åra gjennom åtte operasjoner med utskifting og reparasjon av hofteledd på Sophies Minde i Oslo. (Ho vart nærmast å rekne som ein slags pioner på det området.) Ho hadde eit ukuelig pågangsmot, og klaga aldri. Mamma likte å reise og drog på mange turer saman med med Pappa. Ho hadde eit nært forhold til alle søskena sine, som var spreidd frå Vikna og Namsos i nord, til Sauda og Skånevik i sør, og heldt gjennom alle turane med campingvogna, ei tett kontakt med dei. Det vart også mange turer til Sverige på camping og handling. Det vart nok satt til livs relativt mykje både fleskebein og bacon etter dei turane «Snippen» var en liten oase dei laga seg ved eit fiskevatn, like ved barndomsheimen i Vassbotne på Vikna. Her hadde dei ei campingvogn ståande, som vart eit naturlig samlingspunktet for søsken og vener i mange år. I Hildredalen hadde dei også ein kjær plass. Der var dei rett som det var og der tok dei imot mykje besøk, av både familie og forbipasserande vener. Dei likte å fiske og Mamma tilberedte mange måltid med småkre der. «Kast mot Veten, der står fisken» sa ho alltid. Etter at Pappa døydde i 2003, vart det nye turer, no med hurtigruta på eigenhand, nordover til sitt barndoms rike. 20 gongar t/r rakk ho. Hobby og handarbeid var også viktig i livet til Mamma. Medan Pappa snekra og dreia, strikka og monterte ho. Dei deltok på utallige messer i nærområdet. Mange rømmekoppar, færøylabbar og nåleputer og anna, står rundt omkring i heimane i distriktet i dag. Mamma hadde som sagt fysiske utfordringar og for å få det litt enklare i kvardagen, flytta ho i 2016 inn i si eiga praktiske leilighet i «Hesteskoen» på Haugane på Vatne. Ho angra aldri på det. Her styra ho seg sjøl, strikka og hekla og nytte dei siste åra saman med andre i same alder. Som det sosiale vesenet ho var, passa dette midt i blinken. Ho var flink med mat og kokte til seg sjøl heilt til det siste. Spesielt tradisjonsmat frå Trøndelag stod hennar hjerte nært. Mamma hadde mykje humor i seg og latteren satt laust. Trønderhumoren hadde ho i ryggmargen og ho syntest det var ekstra moro å få spele folk eit lite puss i ny og ne. Ho var glad i å fortelje historier, og rett som det var kom ho med eit vers ho hugsa frå barndommen eller ungdomstida si. Musikk var også viktig for henne. Det vart spelt mange gamle svisker når vi var på besøk på opp igjennom åra og den siste tida var «I natt jag drømde» ein klar favoritt. Mamma fekk oppleve å få, og bli godt kjent med 10 barnebarn, 20 oldebarn (inkludert 3 bonusoldebarn) og 2 tippoldebarn. Ho likte å spele brettspel og det vart mange stunder med spel saman med barnebarn og oldebarn i heimen, både på Hildre og på Vatne. Kvar jul og bursdag vanka det naturligvis gåver til alle og då aller helst ting ho hadde laga sjølv. Den 14.april fylte Mamma 99 år. Den dagen feira ho sammen med alle sine næraste. Ho var i sitt ess denne dagen og vi såg at ho storkosa seg. «Sjå for en stor flokk eg har», sa ho, både stolt og lykkelig. Dette var ein dag vi vil huske for resten av våre liv og den vart, uten at vi visste det då, eit verdig punktum for det rike og gode livet Mamma fikk. Den 10. mai døydde ei sterk og unik Mamma med sine næraste kring seg.

Tusen takk for gode minner ️❤️

Takk for gode minner tante ️

Takk for gode minner

Takk for alt du var for oss, kjære mamma. Fred over ditt minne